Ontspannen sfeer

Binnenstebuiten observeren

De avondschemering is gevallen als ik op een zomeravond op weg ben naar de yogastudio. Via de achterdeur treed ik de ruimte binnen en streelt een geur van eucalyptus zachtjes mijn neusvleugels. De gedimde lichten in de yogaruimte nodigen samen met de kaarsjes in de vensterbank uit tot een moment van bezinning. Zachte panfluitklanken begeleiden mijn voorzichtige schuifelgang naar binnen. In de deuropening richting de zaal valt de afbeelding van een grote boom die aan de wand prijkt als eerste op. Het lichte geroezemoes van de mensen in de ruimte ademt een ontspannen sfeer uit. Maar ik voel onrust, ondanks alles. Want hoor ik hier wel echt?

Gespannen scan ik de omgeving en blijf aarzelend in de deuropening staan. Anderen zitten al op een kussentje, of liggen op de mat met hun ogen dicht. Ik zie de docent – Amanda, bedenk ik opeens – met oprechte interesse aandacht schenken aan degenen die haar les komen volgen. Op een natuurlijke manier speelt ze in op wat er om haar heen gebeurt. Ze wekt de indruk dat niets haar ontgaat. Ook mijn komst niet. Met enthousiasme ontvangt ze me verder de ruimte in. Het voelt onwennig maar aangenaam om opgemerkt te worden, om welkom te zijn. Ik kan niet meer terug, en voorzichtig zoek ik een matje uit.

“Je mag kiezen wat voor jou goed voelt,” 

beantwoordt Amanda mijn onuitgesproken twijfel. “Dat mag helemaal vooraan zijn, maar ook een matje achteraan. Of ergens in het midden”, voegt ze er nog lachend aan toe.

Zodra iedereen zich heeft geïnstalleerd met een kussentje of dekentje naast zich checkt Amanda kort of er sprake is van blessures. Het valt me op dat ze iedereen bij naam kent en de lichamelijke klachten en blessures serieus neemt. Een aantal onbekende woorden, die zich later tijdens de les openbaren als de namen van specifieke yogahoudingen, vliegen me om de oren: “bij deze houdingen kun je beter even een aanpassing doen”, luidt het persoonlijke advies, terwijl ze voordoet wat ze precies bedoelt. Ook eenmaal wordt een lichamelijke klacht beantwoord met een houding die verzachtend kan werken. “Die houding zit vandaag in de les!”, roept Amanda Blijkbaar is respect voor je lichaam een belangrijk onderdeel van yoga, vormt de conclusie in mijn hoofd.

De persoonlijke benadering en ontspannen sfeer blijven de gehele les aanwezig tot het einde.

Regelmatig krijg ik een oprecht gevoeld compliment. Als we in een liggende twist liggen, loopt de yogadocente rond met dekentjes en kussentjes. In een oogwenk lijkt ze te kunnen vaststellen wie er aanpassingen van de houding nodig heeft om comfortabeler te kunnen liggen of om blessures te voorkomen.

De volgende houding is een cobrahouding. Op het allerlaatst nodigt ze ons uit om de handen van de mat af te halen. “Nog even volhouden. Blijven lachen alsof het geen moeite kost! Wij zijn allemaal Happy Yogi, toch?”, grapt de vrolijke Amanda. Er klinkt gelach in de zaal. Ook dat gebeurt met regelmaat.

De kunst om dicht bij mezelf te blijven, zoals bij elke houding de uitnodiging is, heb ik nog niet helemaal te pakken. Maar de veilige, ontspannen en vrolijke sfeer nodigt uit om terug te blijven komen. Ik dacht eerst niet thuis te zijn in yoga – of in de rust die hier heerst. Maar ik voel me zowel in yoga als bij Happy Yogi meer dan welkom. Het is nu echt: ik doe aan yoga.

*deze ervaring is geschreven vanuit één van mijn eerste lessen bij Happy Yogi, toen Amanda nog in haar eentje de yogaschool runde en de studio zich op de 1e Wormenseweg bevond.

 

Ontspannen Inge